روند انجام میومکتومی و نکاتی که باید دانست :

جراحی میومکتومی برای چه کسانی مناسب است؟

میومکتومی به عمل جراحی اطلاق می شود که هدف آن برداشتن فیبروم ها و حفظ رحم است. به این ترتیب، ممکن است برای کسانی که علائم فیبروم را تجربه می کنند و مایل هستند که در آینده بچه دار شوند، مناسب باشد. برخی از فیبروم ها فاقد هر گونه علائمی هستند و اغلب نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر فیبروم‌ها علائمی مانند موارد زیر ایجاد می‌کنند، ممکن است نیاز به میومکتومی داشته باشید :

1. دوره های طولانی تر، مکرر یا سنگین قائدگی
2. گرفتگی عضلات
3. کم خونی
4. درد لگن، شکم یا کمر درد
5. درد هنگام رابطه جنسی
6. مشکل در ادرار کردن
7. یبوست
8. درد مقعدی یا مشکل در دفع مدفوع
9. سقط جنین
10. ناباروری
11. بزرگ شدن رحم و شکم

فردی که فیبروم دارد و می‌خواهد در آینده باردار شود، میومکتومی را ترجیح می‌دهد.و این دلیل است که بر خلاف هیسترکتومی که شامل برداشتن رحم می شود، رحم در جای خود باقی می ماند لذا امکان بارداری در آینده وجود دارد.

همراه ما باشید با مطالب جالب و خواندنی دکتر نرگس علیان متخصص زنان و زایمان اصفهان :

• بهداشت دستگاه تناسلی زنان
• از عفونت‌ واژن در بارداری چه می دانید ؟
• متخصص زنان و زایمان اصفهان دکتر نرگس علیان
• درد سمت راست شکم در بارداری
• اهمیت بهداشتی تست پاپ اسمیر و سوالات پیرامون آن
• اتفاقات پیش رو بعد از پاره شدن کاندوم
• دکتر نرگس علیان جراح زنان  و متخصص زنان و زایمان اصفهان 
• زایمان سزارین خانم دکتر نرگس علیان
• درمان عفونت مکرر زنان با دستگاه DBD پلاسما
• جراحی لاپاروسکوپی جهت درمان نازایی

اقدامات و آمادگی قبل از میومکتومی

قبل از انجام جراحی، داروهایی به منظور کاهش اندازه فیبروم ها برای بیمار در نظر گرفته می شود تا خارج کردن آن ها راحت تر شود. گاهی ممکن است تست های آزمایشگاهی انجام شود تا این اطمینان حاصل گردد که بیمار در سلامت کامل بدنی می باشد یا خیر. از جمله این تست ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. آزمایش خون
2. الکتروکاردیوگرام
3. اسکن MRI
4. اولتراسوند لگنی

مصرف برخی داروها باید قبل از جراحی قطع شوند. داروهایی از قبیل ویتامین ها، مکمل ها و داروهای تجویز شده. حتما در این خصوص با پزشک خود مشورت داشته باشید. شش تا هشت ساعت قبل از جراحی، باید از خوردن و آشامیدن مواد غذایی خودداری شود.

روند انجام میومکتومی

• میومکتومی شکمی

تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. ابتدا برشی از طریق شکم بر روی رحم زده می شود که می تواند به صورت افقی و یا عمودی باشد. بعد از ایجاد برش، فیبروم ها از دیواره رحم برداشته خواهند شد. سپس، لایه های رحمی به یکدیگر بخیه زده خواهند شد.

• میومکتومی لاپاراسکوپی

تحت بیهوشی عمومی و از طریق چهار برش کوچک انجام خواهد شد. سپس، شکم با گاز کربن دی اکسید پر می شود تا امکان مشاهده داخل شکم برای جراح فراهم گردد. در مرحله بعد، لاپاراسکوپ از راه یکی از برش ها وارد می شود. لاپاراسکوپ، لوله ای است ظریف به همراه دوربین. فیبروم ها به قطعات کوچکتر برش داده می شوند و خارج خواهند شد. اگر اندازه فیبروم ها بزرگ باشد میومکتومی به روش شکمی انجام خواهد شد. بعد از پایان جراحی، گاز تخلیه و برش ها بخیه زده می شوند.

• میومکتومی هیستروسکوپی

می تواند تحت بی حسی موضعی و یا بیهوشی انجام شود. در ابتدا هیستروسکوپ از راه واژن و دهانه رحم وارد رحم می شود. مایعی داخل رحم قرار می گیرد تا امکان مشاهده راحت تر فیبروم ها فراهم شود. سپس فیبروم ها با استفاده از حلقه سیمی تراشیده خواهند شد. بیمار همان روز جراحی می تواند به منزل برگردد.

نتایج میومکتومی

نتایج ناشی از میومکتومی ممکن است شامل موارد زیر باشد :

1. تسکین علائم : بعد از جراحی، اکثر خانم ها علائم و نشانه های آزار دهنده مانند خون ریزی بیش از حد قاعدگی و درد و فشار لگن را تجربه می کنند.
2. بهبود باروری : زنانی که تحت لاپاروسکوپی نتایج حاملگی خوبی در حدود یک سال بعد از عمل دارند. بیماران باید سه تا شش ماه پس از جراحی و تا زمان بهبودی رحم از باردار شدن جلوگیری کنند.

فیبروم هایی که در حین عمل جراحی تشخیص داده نمی شوند یا فیبروم هایی که به طور کامل برداشته نشده اند در نهایت رشد می کنند و باعث بروز علائم و فیبروم های جدید می شوند که ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. زنانی که فقط یک فیبروئید داشتند، در مقایسه با زنانی که دارای چندین فیبروم بودند، خطر کمتری برای ابتلا به فیبروم های جدید دارند. زنانی که بعد از عمل جراحی باردار می شوند، نسبت به زنانی که باردار نمی شوند، خطر بیشتری برای ابتلا به فیبروم جدید دارند. برای زنانی که فیبروم جدید را تجربه می کنند ممکن است در آینده درمان های جانبی و غیر جراحی وجود داشته باشند.

برخی از این درمان های احتمالی، عبارتند از :

• آمبولیزاسیون شریان رحمی. در این روش پزشک ذرات میکروسکوپی را به یک یا هر دو شریان رحمی تزریق و خون ریزی را محدود می کنند.
• فرسایش حرارتی حجمی رادیو فرکانس (RVTA). در RVTA، از انرژی پرتوی فرکانس برای کوچک کردن فیبروم ها با استفاده از اصطکاک یا گرما استفاده می شود.
• جراحی سونوگرافی متمرکز با MRI. این روش با استفاده از منبع گرما و با کمک تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)برای درمان فیبروم ها انجام می گیرد. برخی از زنان با فیبروم جدید یا عود کننده در صورتی که تمایل به باردار شدن دوباره ندارند هیسترکتومی را انتخاب می کنند.

دوره نقاهت میومکتومی

ممکن است بیمار بعد از جراحی کمی احساس درد داشته باشد. به همین خاطر، داروهای مسکن تجویز خواهند شد. لکه بینی تا چند روز بعد از جراحی کاملا طبیعی است. در خصوص زمان مناسب بازگشت به محل کار و یا انجام فعالیت های بدنی حتما با پزشک مشورت داشته باشید. از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت های شدید بدنی باید به مدت چند هفته خودداری شود.
از برقراری رابطه جنسی باید به مدت شش هفته خودداری شود. اگر خانمی قصد بارداری دارد، باید در خصوص زمان مناسب اقدام به بارداری با پزشک خود مشورت داشته باشد. معمولا توصیه می شود شش ماه بعد از جراحی، برای بارداری اقدام شود تا رحم در این بازه زمانی به طور کامل ترمیم پیدا کند.

مراقبت های عمل در خانه بعد از عمل میومکتومی

1. حدود ۲ تا ۴ هفته طول می کشد تا به طور کامل بهبودی حاصل شود.
2. فعالیت بدنی در این مدت محدود خواهد بود.
3. باید از رابطه جنسی اجتناب شود. برای انجام فعالیت های روزانه از فردی بخواهید به شما کمک کند.
4. درد، ترشحات واژن و خونریزی در چند روز اول شایع است. دارو و مراقبت در منزل می تواند کمک کننده باشد.
5. اغلب بیماران می توانند روز بعد به خانه بروند. اگر مشکلی وجود دارد، ممکن است لازم باشد مدت بیشتری بمانید.

در صورت مشاهده هر گونه علائم زیر با پزشک جراح خود تماس بگیرید:

• علائم عفونت مانند تب و لرز
• قرمزی، تورم، خونریزی بیش از حد، یا ترشح از برش ها
• دردی که نمی توانید با دارویی که به شما داده شده کنترل کنید.
• خونریزی واژینال که بیش از یک پد در ساعت خیس می شود.
• ترشحات بدبوی واژن
• تورم، قرمزی یا درد در پاها
• درد، سوزش، فوریت یا تکرر ادرار، یا ماندگاری خون در ادرار

نوع عمل میومکتومی که پزشک تعیین می نماید، بستگی به اندازه و محل فیبروم دارد. بدین صورت که :

میومکتومی شکمی درصورتی مناسب است که فیبروئیدهای زیاد و یا بسیار بزرگی در دیواره رحم فرد رشد کرده باشد. در صورت وجود فیبروئیدهای کوچک و کمتر، میومکتومی لاپاراسکوپی ممکن است بهترین گزینه باشد. در صورت داشتن فیبروم کوچکتر در داخل رحم، میومکتومی هیستروسکوپی ممکن است بهترین روش باشد.