فیبروم و نازایی
فیبروم ها را با نام لیومیوم یا میوم نیز می خوانند. این عارضه زمانی ایجاد می شود که یک سلول ماهیچه ای در دیواره رحم بیش از حد تکثیر شده و تبدیل به توموری خوش خیم شود. علائم فیبروم و نیاز به درمان بستگی به موقعیت، اندازه و تعداد فیبروم ها دارد.
تقریبا ۵ تا ۱۰ درصد خانم های نابارور به فیبروم دچارند. اندازه و موقعیت فیبروم احتمال نازایی را تعیین می کند. فیبروم هایی که داخل حفره رحمی قرار داشته یا فیبروم های بسیار بزرگ در دیواره رحم می تواند احتمال نازایی را به دنبال داشته باشد. لازم به ذکر است که اغلب خانم های مبتلا به فیبروم دچار نازایی نیستند.
چگونگی ارتباط بین فیبروم و نازایی
چگونگی ارتباط بین فیبروم و نازاییفیبروم های رحمی به چند طریق منجر به کاهش احتمال باروری می شوند:
- تغییر در شکل دهانه رحم می تواند بر تعداد اسپرم هایی که وارد رحم می شود تاثیر بگذارد
- تغییر در اندازه رحم می تواند در حرکت اسپرم یا رویان اختلال ایجاد کند
- لوله های فالوپ ممکن است در اثر وجود فیبروم مسدود شوند
- اندازه داخلی حفره رحم تاثیر بگذارد
- جریان خون به حفره رحم ممکن است در اثر وجود فیبروم تحت تاثیر قرار بگیرد و همین مساله توانایی اتصال جنین به دیواره رحم را کاهش می دهد
۲ تا ۱۲ درصد فیبروم ها نیز در طول دوران بارداری شناخته می شوند اما در بارداری اندازه فیبروم بیشتر نمی شود و در نهایتا فیبروم در ۱۲ هفته اول بارداری رشد خواهد کرد. وجود فیبروم در بارداری خطراتی مانند افزایش احتمال زایمان زودرس و یا سقط را به دنبال دارد. ممکن است فیبروم بر موقعیت جنین در رحم تاثیر بگذارد و همین مساله نیز احتمال زایمان زودرس، سزارین یا سقط را ایجاد می کند.
در نهایت این که درمان فیبروم ممکن است قدرت باروری را تقویت کند. چگونگی درمان و انتخاب روش درمانی بستگی به شدت علائم و توصیه های پزشک متخصص زنان خواهد داشت.
بدون دیدگاه