تست تشخیص و درمان عفونت لگن در زنان

تشخیص عفونت لگنی

پزشکان معمولاً بر اساس نشانه‌ها و علائم عفونت، معاینه فیزیکی لگن، تجزیه و تحلیل ترشحات واژن و کشت سرویکس یا آزمایش ادرار، عفونت لگن در زنان را تشخیص می‌دهند. در طول معاینه فیزیکی لگن، متخصص زنان و زایمان اصفهان برای اولین بار در مورد علائم عفونت لگن در شما سؤالاتی را می‌پرسد.

همراه ما باشید با مطالب آموزنده و پیشنهادی دکتر نرگس علیان متخصص زنان و زایمان اصفهان :

• دانستنی های اختلال ارگاسم
• از سندرم پیش از قاعدگی بیشتر بدانید :
• درمان عوارض یائسگی
• متخصص زنان و زایمان اصفهان دکتر نرگس علیان
• رابطه جنسی و نکاتی که باید در نظر داشته باشید !
• اثر اضافه وزن و چاقی در سلامتی زنان

ممکن است پزشک شما از سواب پنبه برای نمونه‌برداری از مهبل و دهانه رحم استفاده کند. نمونه‌ها در آزمایشگاه برای تعیین ارگانیسمی که باعث عفونت می‌شود، تجزیه و تحلیل می‌شوند. دقت کنید که تست پاپ اسمیر برای تشخیص PID استفاده نمی‌شود. برای تایید تشخیص یا تعیین اینکه عفونت گسترده است، پزشک آزمایش‌های زیر را توصیه می‌کند:

آزمایش خون و ادرار

این آزمایش‌ها، گلبول‌های سفید (ممکن است عفونت را نشان دهند) و نشانگرهای التهاب را اندازه‌گیری می‌کنند. پزشک همچنین ممکن است آزمایش‌های HIV و عفونت‌های منتقله از راه جنسی را پیشنهاد کند که گاهی اوقات با عفونت لگن مرتبط هستند.

سونوگرافی

آزمایش سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی، برای ایجاد تصاویر ارگانیسم‌های تولید مثل انجام می‌شود.

لاپاراسکوپی

منظور از لاپاراسکوپی قرار دادن یک آندوسکوپ (که مانند یک دوربین فیلمبرداری جراحی است) در شکم برای مشاهده اندام‌های تولید مثل است. در طی این روش، پزشک شما یک ابزار نازک و روشن را از طریق یک شکاف کوچک در شکم وارد می‌کند تا اندام‌های لگن را ببیند.

اشعه ایکس

یک آزمایش تصویربرداری دیگر برای این که پزشک شما بتواند اندام‌های داخلی شما را برای علائم PID بررسی کند.

روش‌های د رمان عفونت لگنی در زنان

اگر عفونت لگنی درمان نشود، درد مزمن و گاهی اوقات ناتوانی شدید در نتیجه ایجاد زخم‌های گسترده رخ خواهد داد. درمان زودهنگام PID می‌تواند خطر بروز عوارض را به حداقل برساند. روش‌های درمان این بیماری معمولاً شامل موارد زیر است:

۱. آنتی بیوتیک‌ها
پزشک مصرف ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌هایی که علیه طیف وسیعی از ارگانیسم‌ها فعال هستند را به مدت دو هفته تجویز می‌کند.

۲. درمان برای شریک زندگی شما
برای جلوگیری از عفونت مجدد با بیماری‌های مقاربتی، شریک جنسی شما باید مورد آزمایش قرار گیرد و درمان شود. شریک جنسی آلوده ممکن است نشانه‌های قابل توجهی نداشته باشد. اکثر زنان مبتلا به علائم التهاب لگن فقط نیاز به درمان سرپایی دارند. با این حال، اگر شما به طور جدی بیمار باشید، به داروهای خوراکی پاسخ ندهید و یا باردار باشید؛ ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشید.

۳. جراحی
این روش درمان به ندرت ضروری است. با این حال، اگر یک آبسه در ناحیه لگن تشکیل شده باشد؛ پزشک ممکن است آن را با جراحی تخلیه کند. اگر به درمان آنتی‌بیوتیک پاسخ ندهید، مثلاً زمانی که یک یا چند نشانه یا علائم عفونت لگن وجود نداشته باشد یا تشخیص مشکوک داشته باشید؛ نیاز به جراحی بیشتر می‌شود.

آیا عفونت لگنی باعث ناباروری زنان می‌شود؟

اسکار و انسداد لوله‌های فالوپ شایع‌ترین عارضه طولانی مدت PID است. ناباروری به این دلیل رخ می‌دهد که تخمک بارور شده نمی‌تواند از طریق لوله به رحم برسد. یک دوره PID خطر نابارور شدن لوله‌ها را دو برابر می‌کند و اگر خانمی سه دوره یا بیشتر به عفونت لگنی مبتلا شود، خطر انسداد لوله فالوپ در او تا ۷۵ درصد افزایش می‌یابد.

از طرفی اگر بیمار مبتلا به عفونت لگنی باردار شود، باز هم خطرات زیادی او را تهدید می‌کند از جمله اینکه یک دوره PID خطر ایجاد حاملگی خارج رحمی (وضعیتی که جنین در خارج از رحم رشد می‌کند) را هفت برابر افزایش می‌دهد.

پیشگیری از ابتلا به بیماری عفونت لگنی

برای کاهش خطر ابتلا به بیماری عفونت لگنی بهتر است رابطه جنسی ایمن داشته باشید. در حین مقاربت واژینال یا مقعدی از کاندوم استفاده و تعداد شریک جنسی خود را محدود کنید. همچنین سعی کنید سابقه جنسی شریک زندگی خود را نیز جویا شوید.

بسیاری از روش‌های پیشگیری از بارداری در برابر پیشرفت عفونت لگنی به کار نمی‌آیند. استفاده از روش‌های مانع شونده مانند استفاده از کاندوم می‌تواند خطر ابتلا به بیماری عفونت لگنی را کاهش دهد. حتی اگر از قرص‌های ضد بارداری هم استفاده می‌کنید، برای برقراری رابطه جنسی با شریک جنسی جدید حتما از کاندوم استفاده کنید تا از بیماری عفونت مقاربتی جلوگیری کنید.

اگر در معرض خطر ابتلا به بیماری عفونت مقاربتی هستید حتما به پزشک مراجعه کرده و آزمایش بدهید. در صورت لزوم نیز می‌توانید برنامه‌ای منظم برای ملاقات با پزشک و آزمایش تنظیم کنید. درمان سریع عفونت مقاربتی بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری عفونت لگنی است.

در صورتی که مبتلا به عفونت مقاربتی هستید، از شریک جنسی خود درخواست کنید تا او هم آزمایش دهد و در صورت نیاز تحت درمان قرار گیرد. این کار سبب می‌شود که از پیشرفت بیماری عفونت مقاربتی جلوگیری شود و همچنین احتمال ابتلا به عفونت لگنی نیز کاهش یابد.

یک نکته دیگر این است که تا حد امکان واژن را با فشار آب زیاد شستشو ندهید. شست‌‌وشوی واژن تعادل باکتری‌ها را در واژن بر هم می‌زند و به طور کلی خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد.