دانستنی های اختلال ارگاسم

اختلالات ارگاسم و بهترین روش های درمان

اختلال ارگاسم در خانم ها به صورت ایجاد اشکال یا عدم توانایی آن ها برای رسیدن به ارگاسم حین مقاربت است که می تواند به دنبال استرس یا مشکلات زناشویی باشد. در آقایان این اختلالات به صورت تاخیر نعوذ و یا نعوذ زودرس اتفاق می افتد. بر اساس DSMS خیلی از خانم ها برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک کلیتوریس دارند. تنها تعداد کمی از خانم ها رسیدن به ارگاسم را حین دخول تجربه می کنند. تشخیص اینکه اختلال ارگاسم به علت عدم تحریک کافی است یا عوامل دیگر، بسیار اهمیت دارد.

علائم اختلال ارگاسم

به طور کلی اختلال ارگاسم نباید به مصرف دارو مربوط باشد. همچنین در صورتی می توان آن را اختلال دانست که حداقل ۶ ماه ادامه داشته باشد. آن هم به شرط اینکه در ۷۵ درصد موارد حین برقراری رابطه جنسی این اختلال وجود داشته باشد، نه اینکه درصد کمی را شامل شود.

اولین تجربه ارگاسم در خانم ها می تواند در هر زمانی از سن بلوغ تا بزرگسالی ایجاد شود. اختلال ارگاسم با افزایش سن نیز تشدید پیدا می کند.

۱۳ عامل موثر در اختلال ارگاسم

• عشقبازی که خیلی سریع تمام می شود. (معمولا در ازدواج های سنتی و افرادی که ارتباطات اولیه جنسی را ندارند.)
• عدم تحریک کافی
• عدم اطلاع در مورد عملکرد دستگاه ژنیتال در خانم ها و آقایان
• ارتباط ضعیف در مورد رابطه جنسی در زوجین (اینکه نمی دانند شریک جنسی آن ها و حتی خودشان از چه نوع ارتباطی بیشتر لذت می برند.)
• اختلال در روابط زناشویی مثل عدم اعتماد و …
• اضطراب در مسائل جنسی
• ترس پشیمانی و ترک شدن
• سابقه ترومای فیزیکی یا حسی مثل تجاوز جنسی
• اختلال روانی مثل افسردگی
• اختلالات فیزیکی
• آسیب عصب به دنبال آسیب نخاعی، دیابت، MS و اختلالات دستگاه تناسلی
• مشکلات سایکولوژیک
• داروهایی مثل سروتونین (serotonin) ، SSRIs، reup take، اینهیبیتورز (inhibitors) ، سلکتیو (selective) که برای درمان افسردگی به کار می روند.

درمان اختلال ارگاسم

برای درمان اختلالات ارگاسم و اغلب در شرایطی که نزدیکی همراه با درد است و علاقه ای برای مقاربت وجود ندارد، می توان از روش درمان هورمونی استفاده کرد. در سکس تراپی موفق ۶۵ الی ۸۵ درصد باید به ارگاسم ختم شود. در اختلال ارگاسم اولیه معمولا تا ۷۵ درصد به درمان اولیه پاسخ می دهند.  راه های مختلفی برای درمان این اختلال وجود دارد که برخی از متداول ترین آن ها به شرح زیر است.

1. خودارضایی برای پیدا کردن نوع اختلال
2. تکنیک آرامش بخش (relaxation technique)
3. ورزش های حسی
4. استفاده از ویبراتور که در موارد عصبی موثر است.
5. فانتزی های جنسی
6. فیلم های محرک
7. کسب اطلاعات علمی
8. سایکوتراپی مخصوص در مواردی که تجاوز جنسی رخ داده یا اختلالات سایکولوژیک دارند.
9. ایجاد ارتباط جنسی بدون قضاوت یکدیگر
10. در موارد ضد افسردگی، افرادی که از داروهایی مثل فلوکستین که جزو SSRI ها است، استفاده می کنند باید مصرف آن را قطع نموده و داروهای ضد افسردگی دیگر مانند بوپروپیون را جایگزین نمایند تا موجب اختلال ارگاسم و کاهش میل جنسی نشود.

تاثیر سن بر اختلالات ارگاسم

یائسگی، مشکلات پارتنر، دیابت، آرتریت، آترواسکلروز و عفونت مجاری ادراری برخی از شایع ترین مشکلاتی است که می تواند با افزایش سن در خانم ها بروز کند. البته بیشترین مشکل برای بانوان مسن، کاهش میل جنسی است که خود متاثر از عوامل زیر است:

• کاهش استروژن بر روی عضلات محافظ لگن تاثیر می گذارد و باعث پرولاپس شانه، روده کوچک و رحم و رکتوم به واژن می شود.
• کاهش الاستیسیتی واژن و نازک شدن آن
• آتروفیک و از دست رفتن لایه خارجی واژن و به دنبال آن بروز درد و سوزش در دهانه واژن حین نزدیکی
• کاهش ترشحات واژن
• کاهش تستسترون بین ۳۰ تا ۷۰ باشد.
• کاهش تمایلات جنسی
• کاهش اسیدیتی واژن که باعث تحریک پذیری، حساس و دردناک شدن و عفونی شدن بیشتر واژن می شود.
• بی اختیاری ادرار که باعث خجالت زدگی و عدم ارگاسم می شود.
• کاهش جریان خون واژن، کوتاه، نازک و خشک شدن آن
• اختلال عروقی مانند اترواسکلروز که جریان خون را کم می کند.
• در خانم های مسن به دنبال افزایش سن و اختلالاتی که مانع رسیدن آن ها به ارگاسم می شود، جراحی با هدف ترمیم و رفع مشکل آن ها انجام می شود.
• حس خجالت زدگی از فانتزی های جنسی و شرمندگی از تمایلات جنسی
• کاهش اشتیاق خانم هایی که تمایل دارند ولی شریک جنسی آن ها تمایلی از خود نشان نمی دهد.

در صورت لزوم توصیه به درمان با داروی تستسترون برای افزایش رسیدن به ارگاسم می شود ولی با توجه به عوارض داروی تستسترون که ممکن است به صورت افزایش موهای زائد و حالت دورگه شدن صدا و … بروز کند، بهتر است درمان با تستسترون و یا داروهای ترکیبی داده نشود.

آیا روش های جلوگیری می تواند باعث ایجاد اختلالات ارگاسم شود؟

اگر منظور قرص های اکسیدی و جلوگیری است، پاسخ مثبت است. قرص های ضد بارداری معمولا رسیدن به ارگاسم را تحت تاثیر قرار داده و لذت جنسی را می کاهد. زیرا این داروها هورمونی هستند و با توجه به اینکه بر پایه پروژسترون است و استروژن کاهش پیدا می کند، عمولا ارگاسم و لذت جنسی را می کاهد. به طور کلی تمامی روش های جلوگیری از بارداری که با مصرف دارو همراه بوده و با استفاده از iud های بر پایه پروژسترون باشد، می تواند باعث کاهش ارگاسم شود. اما سایر روش ها نمی تواند چندان تاثیر مستقیم بر ارگاسم داشته باشد.

البته استفاده از کاندوم نیز با توجه به اینکه تماس اعصاب جنسی را کاهش می دهد، می تواند بر ارگاسم تاثیرگذار باشد.

آیا مصرف مواد مخدر و الکل می تواند موجب اختلال ارگاسم شود؟

استفاده از هر نوع مخدری، در مرحله ابتدایی و اولیه باعث می شود که شخص افزایش حس جنسی را تجربه کند، مراحل رابطه جنسی را خیلی سریع تر طی کرده، به اوج لذت برسد و مراحل ارگاسم در آن طولانی تر است. به عبارتی برای فردی که تحت تاثیر مصرف مواد مخدر است، رابطه جنسی خوشایندتر از حالت عادی خواهد بود.

اما به مرور زمان و در صورت عادت کردن به این مواد، باعث می شود که اعصاب بیش از حد تحریک شود و دیگر اثربخشی آن از دست می رود. در این شرایط خود به عاملی برای اختلال ارگاسم تبدیل می شود. بنابراین توصیه ما این است که مصرف این مواد را ترک کرده و یا آن را به یک عادت تبدیل نکنند.